beden toprağında can rüzgarı kalbin
eser durur cezbeyle deryalar dibinde
surlaşan serler kuşatır mana bahçeni
mest dergahı göğsünde yeşerir neyler
meyler sarar havayı esrarın ahengiyle
cisimler ve evrenler ötesinde o soluk
ciğer hasret yürek hasret sevda hasret
nefesler nefesi sırra hasret bile hasret
usturlab edalarda aşkın düğünü başlar
ölümler doğumlardır mavera güllerine
nağmeler raks eder göğünde vecid
göğünde nur bahçesi yıldızlar hayran
semah eyler gönüller can meclisinde
taşar kadehlerden sonsuz ummanı aşkın
çığrışır ıssız sessizler o derin çığlığı
toplanır adını ömrüne kazıyan ruhlar
vefanın görkeminde ulu dağlar yeşerir
rızanın bengi firdevsi sarar her yanı
aşıklar mahşerinde görklü visal salınır
çileler bâdema gülümseten anılardır
Adem’in tevbesi mi bükük boyunlarımız
Ahlarız meyler gibi rüzgarın hırçın yurdunda
Elde can, dilde canan, vurulduk en derinden
Su içtikçe susarız, meded, su içtikçe susarız
Ömürlük kırılışın hep yankısını derleriz
Bir Zülkarneyn asası gerek çağa bir de set
Vahşetlerin çiğnediği dünyamıza bir seda
Saz yangın, mızrap yangın, nükte yangın
Tutuşmuş bahtın harap güllerin bahçesinde
Etten kafeslerimiz, duvarlarımız şehvet
Dehşetli yarınların hep sureti siretimizde
Kalbimiz sırat olmuş kayıp yörüngemize
Bize bir İsa gerek Rabbim bize bir İsa
Dinmeyen, yılmayan, savrulmayan bir asa
Sararmışız, solmuşuz, dağılmışız, mahcubuz
Topla bizi Sahibimiz, yeşert bizi Şahımız
Ağların dağlarında kendimize hapsolmuşuz
Buldur bizi bize ey şanı sonsuz Sultanımız
Bitmek bilmez içimizde Nuh tufanları dindir
Bir soluk ver daralan nefeslerimize ey Hu
Bir şule ver ki çorak közümüz agah olsun
Bilal Yavuz