Adam öldüren oyunlar ve diziler yasaklanmazsa, şu adaletsiz ortamda inanın bana toplum orta vadede rayından çıkacak, öldürme oranları yüksek seviyelere çıkacaktır.
Maalesef ben de o oyunlarla, dizilerle büyüyen kuşaktanım. Biz 90 ve milenyum kuşağının işi çok zor, psikolojimiz, alışkanlıklarımız darmaduman...
Açık yüreklilikle kendimden yola çıkayım, şeytanım çok kuvvetli, 20 yıldır kendisiyle savaşıyorum, sürekli fısıldıyor, kötüyü öldür, kötüyü öldür, kötüyü öldür, neye göre kime göre kötü? Ne kadar kötü veya sahiden kötü mü? Hadi diyelim kötü ama ölümü hak ediyor mu?
İslam hukukunda bile mesela kısası İslam Devleti uygulardı, kimse kendi kendine bişey yapmaya kalkamazdı. Şimdi aramızda bedel ödemeden rahatça yaşıyor mesela peygamberimize hakaret edenler! İslam Hukuku olsa böyle olmazdı, ancak hükmü yine İslam Devleti uygulardı, bizim haddimiz değil ceza kesmek, devletin hudud çizgisidir. Bugün sadece Allah onları kahretsin diyebiliyoruz, dağıldık, Rabbimiz affetsin biz ümmeti...
Rabbimize sonsuz hamd olsun İslam ile şereflendik, İslam güneşi olmasaydı çoğumuzun vay haline, kalan azınlık da bu kadar medeni kalamazdı, İslam bizi hem müslüman kıldı hem insan elhamdülillah... İnsanlığı ortaçağ karanlığından İslam çıkardı, İslam toplumuyla etkileşimde idi dünya, ilmi eserleri çalarak, ilkeli tarzları örnek alarak bugün biraz ilerleyebilir batı da...
Mütedeyyin olanın imtihanı çok daha büyük olabiliyor, şeytanın en büyük düşmanı çünkü mahallemiz, çok dikkatli olmalıyız, bir anlık gaflet bizi zalim kılabilir, öfkeyi kontrol altına almalıyız, şeytanın oyunlarına ayık olmalıyız.
İçimize üflenen düşmanı öldürme isteğini dizginlemeliyiz her zaman...
Yan baktın diyerek canlar alınıyor. Biriyle kavga edeceksek aklımıza onun din kardeşimiz olduğunu, onun da bir ana babanın kuzusu olduğunu getirmeliyiz, kavgayı dahi önler bu pozitif düşünce...
Toplum çok zor, karmaşık, kaoslu bir dönemden geçiyor, çağ kan çanağı, kuşağımız da öfke sembolleriyle büyüdü, hatta öfkeyi oyun kıldık, zanaat kıldık, efekt kıldık, sanat kıldık...
Bu yüzden herkesten daha çok dikkatli olmalıyız, hiç kavga etmeden şu dünyadan geçmeye çabalamalıyız, üç günlük dünya için değer mi boş ve faydasız münakaşalara, değer mi bir cana sebep olmaya, haksızca öldürmek şirkten sonre en büyük günah, ne ele bir şey geçer ne ruha, külliyen zarar...
Kendimize, çevremize sürekli merhameti öğütleyelim, şefkati paylaşalım, yoksa işimiz zor hem dünyada hem mahşerde...
Bilal Yavuz
