Aydınlık çiçeğisin
Gözlerin suya inen ceylanlar
Yüzün ormanın derin sessizliği
Mehtap vurur kıyıma
Çocuksu dürtülerim kıyılarında
Şefkatli cevherinden
Bir burcu taşır serin
Ayaz bu gece bu sade sevgide
Birden bir cemre olur
Gülüşün ısıtır bizi
Demleniriz renksizliğin
Renginde mütemadiyen sıcak
Ellerimde ellerin
Çok uzaklara dönüşür
Sen kendine karanlık çiçeğisin
Senin aydınlığın da
Benim buruk kalbim
Yaranı yarama sar dinsin gece
Sakinleşsin bu güneş şelalesi
Sarılsın yalnızlığımız
Birbirine masumca nedensiz
Çocukların karlılıksız sevgisi
Gibi tutuşsun mumlarımız
Muhabbet baharında
Aynı bülbül sofrasına
Diz çöksün gönlümüz
Ve son olarak derim
Bir çiçek bir çiçek daha
İki çiçek etmez leydim
Bir bahçe eder kocaman
İçinde hayaller döşeli
Tütsüleri onurdan
Umuttan parkeleri
Toprağı bulutlardan yumuşak
Şarkısı şakıyan kuştan neşeli
Ve sen ki etrafına
Aydınlık çiçeğisin
Ve sen ki hep kendine
Karanlık çiçeğisin
Senin aydınlığın da
Benim kırık gönlüm
İçimdeki çiçeğim...