Çocukları değil sadece, çocuklukları da öldürüyorlar.
Ahlaksızlar salgıladıkları kötülüklerle insanın insana güvenini hançerliyorlar.
Şimdi çok bina, çok beton, az insan, caddeler boş, mahalleler tenha...
İnsanlar hücrelerine çekilmiş, adaletsizlik evleri zindanlara çevirmiş.
Dışarıda, helal dairesinde sosyal hayat, eskiden ne kadar güzeldi, günlüktü, güneşlikti.
İdealler, hedefler, samimiyetler, dayanışma, uhuvvet vardı.
Şimdi dalmaklar var, mal biriktirme yarışı, insana imkan diye bakmak...
Menfaati olana, güçlü kötüye, enik olmuş nicesi.
Zalimler zayıflar tarafından saygı görüyor, zayıflar kötü güçlülere hayranlık duyuyor.
Mafyaların, seri katillerin fanları çoğalıyor, kötüye yoğun bir eğilim var.
İyiyi kıymetli görmüyorlar, eline güç geçse o zayıflar da zalim olacak...
Kötüler çoğalıyor, iyiler azalıyor, öldüren, vuran, kıran popüler...
Yaşatan, yeşerten, sevdaluklar kıymetsiz...
Azgınlık, sapkınlık, canilik revaçta!
İyilerse özlemekte eski güzel günleri, iyi ilişkileri.
İyilerin birbirini bulması lazım, iyiliği yaşatmak lazım, soyu tükenmemeli.
Aşkı, sevgiyi, emeği, ilgiyi çoğaltmak lazım, şiddeti, nefreti azaltmak için...
Şiirleri, sözleri, sanatı çoğaltmak lazım cahilliği, zorbalığı bitirmek için...